de tweede week

Woensdag 6 augustus: Welcome to Swaziland!

’s Morgens vroeg vertrokken we met onze rode bolide op weg naar het land van Koning Mswati III met zijn harem, oftewel Swaziland. Een erg mooi land om te zien en verassend anders dan het deel wat we nu van Zuid Afrika hebben gezien. Bij de grensovergang waar we Zuid Afrika uit gingen was een kleine controle van het paspoort en de auto, hierna doorgereden naar de controlepost om Swaziland in te mogen. Hier werd duidelijk aangegeven door middel van posters en teksten dat er een zware straf op stropen van neushoorns staat. Een poster daarnaast ging over het zeer grote aantal HIV patiënten dat in Swaziland leeft Ruim 1 op de 3 inwoners is hiermee besmet. (Hmmz…wat wil je met een koning als voorbeeld die zo’n 21 vrouwen heeft?) Er waren dus volop gratis condooms overal verkrijgbaar. In Swaziland veranderde het landschap al gauw, er waren vooral veel bergen met hele grote zwerfkeien en deels goede wegen. We moesten nog zo’n 2 uur door het land rijden voor we bij onze overnachtingsplek aan zouden komen. Dit begon met een prima snelweg waar je op moest passen dat je geen koe raakte, aangezien die beesten pal naast én op de weg liepen, op zoek naar een schamel groen grassprietje wat nergens te bekennen was. De TomTom gaf opeens aan dat we rechtsaf moesten slaan, een hobbelige zandweg die de bergen in gaat. Pap en ik keken bedenkelijk en dachten dat er wel een andere route moest zijn dus reden we een stukje verder. Na enkele km’s bleef de TomTom er toch bij dat we dat ene weggetje in moesten slaan. Vooruit, auto gekeerd en dat zandweggetje ingegaan. Alles om ons heen veranderde na elke bocht, er kwamen steeds minder bomen, af en toe zag je een huisje met een rieten dak en wat mensen rondlopen. Na een aantal bochten en behoorlijk steile hellingen waar we liever met een 4x4 hadden gereden (maar helaas) kwamen we langs allemaal kleine bergdorpjes waar vooral veel kleine kinderen in groepjes langs de weg liepen, op weg naar school! De kinderen zijn blijkbaar dol op auto’s want alle kopjes draaiden om en ze begonnen blij te zwaaien en te roepen, wat een leuk gezicht!  Vervolgens weer een stuk niemandsland, en weer bergdorpjes met vrolijke kindertjes (in schooluniform).
Na een ruige route kwamen we uit bij de lodges waar we zouden overnachten. Een mooie plek met uitzicht op een bergtop. Hier een rustig avondje gehad en heerlijk gegeten bij het restaurant.

Donderdag 7 augustus: Welcome back to South Africa.

Uiteraard weer vroeg opgestaan en al snel zaten we weer in de auto op weg naar een wildpark in Swaziland (de naam ben ik even kwijt..) Hier waren vooral héél veel antilopesoorten te zien en jammer genoeg niet veel groot wild. Toen we uit het wildpark reden, vroeg een Zuid Afrikaanse vrouw, die medewerker was van het wildpark, of wij haar een lift wilden geven naar de school van haar kind die ongeveer 1 km verderop lag, no problem! Wij vervolgden onze weg vanaf het schooltje terug richting Zuid Afrika. Onderweg weer overal blije schoolkinderen zwaaiend en lachend op weg naar school. Een groepje kinderen was zo enthousiast dat ze allemaal naast en achter de auto aan kwamen rennen. Een kindje rende vrij hard en hield het het langste vol. Toen hij me aankeek door de zijruit stak ik mn duim naar hem op, er verscheen een nóg grotere lach op z’n gezicht en toen was het manneke uitgeput. Geweldig die vrolijkheid!


Vrijdag 8 augustus: Wat een dag!..(postief en helaas ook negatief)

Vanmorgen bij de morning walk waren deze keer veel beesten te zien. Pap had al veel vogels gespot (zie foto’s) en ik liep de andere kant op.. Een kleine 5/6 meter achter het hek stonden ineens 4 grote buffels te grazen (de gevaarlijkste dieren van Zuid Afrika aangezien ze heel erg agressief en territoriaal zijn.) Ik van een afstand wat foto’s en filmpjes gemaakt. Blijkbaar was meneer buffel niet blij genoeg met de afstand en hij kwam snuivend in hoog tempo een paar stappen dichterbij. Wat een kop heeft zo’n beest.. Ik vond het welletje geweest en liep snel verder, op zoek naar wat schattigere beestjes.. Na het rondje gemaakt te hebben liepen we terug naar de auto om weer naar huis te gaan. Onderweg was een Afrikaanse man wild aan het zwaaien: lions! (Hèhè nu zouden we ze eindelijk goed te zien krijgen) En daar lagen ze: 2 mannetjesleeuwen en 3 vrouwtjesleeuwen lekker luierend in het zonnetje. De kans dat je die beesten überhaupt iets actiefs ziet doen, is wel heel klein aangezien die beesten zo’n 20uur per dag liggen te luieren. Hier een tijdje naar gekeken en vervolgens terug naar ons huuske.
’s Middags eventjes naar de Spar geweest voor de boodschappen te doen, langs de suikerrietvelden gereden die vol in brand stonden (hierna zijn ze makkelijker te oogsten). Bij thuiskomst was de eigenaar in de tuin bezig om een (blijkbaar) lekke waterleiding te repareren. “Hello! How are you? Yes fine thank you. By the way: did you know there’s a big snake in your garden?” Hmm.. een snake nee dat wisten we niet? En wat bedoelt hij met big? Een slangetje of een slang is nogal een verschil hier. Meneer liet ons blij de plek zien waar de slang zich verschool (hoopje stenen met een gat ertussen). Helaas was er niks te zien. De volgende keer zal ik dan toch maar minder eigenwijs zijn (ja mam en Dennis, ik weet het ;)…) en mn slippers inruilen voor de stevige wandelschoenen als ik door de tuin loop, ohnee STAMP! En dan maar hopen dat dat beest(je) goede oren heeft!

Hierna lekker rustig op het balkon gezeten en vooral niet veel gedaan. Tot het moment dat een helikopter vanuit Krugerpark tegenover ons huis boven de rivierkant aan het rondcirkelen was. Pap en ik gelijk met de verrekijkers zoeken waarnaar die helikopter aan het zoeken was: stropers? Een gewond dier? De helikopter ging verder van ons huisje af op zoek en bleef opeens boven een plek hangen en begon steeds lager te vliegen. Wij in de auto gestapt en die kant op gereden om te kijken. We waren blijkbaar niet de enige die zo nieuwsgierig waren aangezien er een hoop auto’s op de plek stonden waar het te zien was. Via een hek en een paadje kwamen we bij een uitkijkhut uit waar nog zo’n 10 mensen stonden te kijken naar de overkant van de rivier. Ik vroeg aan een man wat er aan de hand was: stropers hebben afgelopen nacht een grote neushoorn neergeschoten . Wij kijken en daar lag (helaas) een grote dode neushoorn en het kalfje rende zijn laatste stapjes om moeders heen voordat ook hij neerviel. De kleine was blijkbaar verdoofd door de rangers die inmiddels geland waren met de helikoper en de kleine werd weggehaald en naar een opvang gebracht. Arm beestje.. De rangers waren daarna druk bezig met het afzagen van de grote hoorn (die er wel nog aan zat). Hierna zijn we gegaan aangezien de beelden die zouden volgen niet al te prettig zouden zijn. (Karkas verdelen in kleinere porties zodat the circle of life door kan gaan.)

Sorry mensen, ik moet nu (17:09 op vrijdag 8 augustus 2014) eventjes het typen onderbreken aangezien Pumba me met kraaloogjes aan zit te kijken of hij nog wat overheerlijk droog brood en voederkorrels van mij mag hebben. Daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen!

Zaterdag 9 augustus: “ff” naar een stadje..

Na onze dagelijkse ochtendwandeling langs de rivier, waren we aan het denken om naar een stad in de buurt te gaan. Ofja, in de buurt is hier dus 100km verderop. Barberton zou het worden, dus wij in de auto gestapt en op weg naar de stad. Wat wij blijkbaar verstaan onder “stad”, was niet hetgeen wij aantroffen op onze bestemming. Een klein dorpje met toch ruim geteld 10 winkels. Aangezien we niet voor niks 1,5uur in de auto hadden gezeten, gingen we deze winkeltjes maar eens bekijken. Bij een van de winkeltjes vond ik warempel een leuke spijkerbroek, waren we dus toch niet voor niks helemaal hierheen gereden ;). Een stukje verder hoorden we harde muziek, deze was niet afkomstig van een ghettoblaster of een gepimpte auto, maar kwam uit een klein donker gebouwtje wat blijkbaar de lokale discotheek was. Alleen was er letterlijk geen kip te bekennen. Vervolgens weer teruggekeerd naar de auto om naar huis te rijden. Als tussenstop (we reden toch he..) nog wat boodschappen gedaan bij de spar. Na de boodschappen zette ik netjes het karretje terug in de rij en ik hoorde vaag een hoog stemmetje: “Hello, Hello!” me niet bewust dat dit voor mij bedoeld was. Dit werd me meteen duidelijk gemaakt want ik voelde een klein vingertje op mijn onderrug tikken: ik keek om en zag 2 schattige donkere oogjes van een klein donker meisje wat vrolijk naar me keek en uitvoerig zwaaide terwijl ze door moeders mee de winkel in werd getrokken. Wat een schattige kindertjes zijn het toch :).

Zondag 10 augustus: de bende(s) van…

Verschillende dieren lieten zich weer zien en horen vandaag (gewenst of ongewenst, maar hier kom ik nog op terug.) Zoals bijna elke morgen komen we ook een weer een bekend gezicht tegen, een oude man uit Australië die hier ook elke morgen “zijn rondje” loopt, op zoek naar de dieren. Hij vraagt ook nu weer of wij al wat bijzonders gezien hebben, helaas moeten we de oude man teleurstellen want afgezien van een aantal vogels en hippo’s is het verdacht stil deze morgen. De man knikt. Hij begint te vertellen over zijn avontuur van gisteren: hij stond naast het hek en zag een enorme mannetjesgiraffe staan in de verte. Het beest schrok blijkbaar van iets en kwam met een rotvaart zijn kant op gerend. De man had zich geen raad geweten waar hij op moest gaan staan, tegen het prikkeldraad aan en hopen dat het beest hem niet omver liep, of midden op het pad en hopen dat het beest hem zeg en langs hem heen liep.. Hij was blijkbaar stokstijf blijven staan en het beest kwam net langs hem afgerend. Het was echt een joekel zei de oude man. Sow, die man maakt nog eens wat mee op zijn oude dag! Hij ging vervolgens zelf weer op onderzoek uit, gewapend met zijn wandelstok. Wij begeven ons huiswaarts om te kijken of we nog geen bezoek hebben gehad van onze dagelijkse vrienden. Ook hier was het verdacht rustig. Pap en ik gaan rustig op het balkon zitten en drinken wat. Ik besluit even te checken of de vettige slang misschien zin heeft in een zonnebad. Van een veilige afstand, met de verrekijker glurend naar het stapeltje stenen schrik ik, daar ligt toch echt een bruine slang te zonnebaden. Gelukkig geen beest van meters lang, maar toch.. het blijven wel enge beesten. (En zoiets zeg ik dus absoluut niet snel). Pap is ook nieuwsgierig en gaat kijken vanuit een andere hoek, het beest schrikt en gaat snel z’n schuilplaats in. Ondertussen ben ik de kenmerken op aan het zoeken in het boekje, en het blijkt een cobra te zijn, de mozambique spitting cobra. Yes! De meest agressieve slang van heel Zuid Afrika besluit om net hier bij ons gehuurde huisje, een schuilplaats te hebben, TOP! Fijn is ook dat dit beest niet alleen kan bijten maar ook heel prettig het gif in je ogen kan spugen. Dat stukje tuin vermijden pap en ik voor de rest van de vakantie.
Weer op het balkon zittend, onder het genot van een drankje, horen we gekrijs achter het huis. Pap en ik kijken en we zien in de verte een groep bavianen rennen en bomen in klimmen. Pap gaat naar beneden om daar te gaan kijken terwijl ik over de balustrade leun om te kijken waar die beesten heen gaan. Op dat moment besluit een hele grote mannetjesbaviaan dat het leuk is om juist nu, klimmend via de palen , 2 meter naast mij op de balustrade van het balkon te springen. Ik schrik me echt kapot en ren snel naar binnen terwijl ik in een reflex de deur achter me dichtgooi. Zo’n beest wil je liever niet in huis hebben, die trekken namelijk echt alles overhoop. Terwijl ik door het glas kijk gaat meneer lekker met z’n grote kont op het uitkijktafeltje zitten en eet vrolijk het fruit van het vogel voederhuisje op. Wat een bakbeest. Pap is ondertussen boven aangekomen en stampt het balkon op, de baviaan besluit dan snel het dak op te springen. Het is een echt kat en muis spelletje geworden, zodra pap naar binnen komt, besluit de baviaan weer snel naar het huisje toe te rennen om nog gauw wat eten te pakken. Pap weer naar buiten, baviaan weer op het dak. De rest van de familie baviaan had geen zin in dit schouwspel en was al doorgelopen naar een ander huis. Op aandringen van pap, besloot de grote baviaan toch maar snel verder te gaan. Maargoed dat hij niet besloot de auto als tussenlanding te pakken om het grote hoogteverschil te overbruggen..
(Ik kom echt niet toe aan het typen, terwijl ik dit verhaaltje typ, ben ik al 3x onderbroken door: banded mongoose (soort stokstaartjes) die met een hele troep hierheen kwamen gerend en als dolle begonnen te graven op zoek naar sappige larven en andere insecten. Een groep olifanten die tegenover de rivier besluiten om heel handig via een zachte zandwand, omlaag te komen om bij de rivier te drinken. Gevolg: hilarische beelden van flinke olifanten die (echt waar!) soepeltjes op hun kont naar beneden glijden. Het bewijs staat vast op video! ;)
En zojuist kwam de gestreepte bende wéér langs om de tuin eens flink te doorgronden. Dit alles terwijl ze vrolijke, soort van lachende geluidjes produceren. En soms zie je er enkele op de uitkijk staan, zo leuk op de achterpootjes leunend, recht overeind om de lucht af te speuren naar gevaarlijke vijanden. Dit maak ik dus niet mee als ik in Echt op het balkonnetje zit.. )

Maandag 11 augustus: Sightseeing South Africa & Bushbabies!

Vroeg opgestaan zodat we op tijd konden vertrekken richting de Panorama route. Een mooie weg op het randgebergte tussen het Hoogveld en Laagveld waarbij verschillende uitzichtspunten en bijzonderheden te bezoeken waren. Wij begonnen bij The Pinnacle, een grote forse rots midden in een dal met daarachter een mooi uitzicht over de rest van het land. De volgende tussenstop was God’s window, een punt op de berg vanwaaruit we een mooi uitzicht hadden. Op de top van deze berg lag een klein regenwoud, dit wilden we wel eens zien! Het was een klein vochtig bos met kleine houten bruggetjes en grote stenen waar we overheen moesten klauteren. Op het einde van dit pad werden we beloond met wederom een schitterend uitzicht. (Toch wel jammer dat zoiets niet goed op foto’s kan worden weergegeven).
De volgende tussenstop was de Berlin falls, een (vanaf de weg) onopvallende maar mooie waterval die terechtkwam in een helder meertje. Hier uiteraard weer de Japanner uitgehangen en verder gegaan naar het volgende punt.

Bij Bourke’s Luck Potholes zijn we weer gestopt. Dit was het beginpunt van de 16km lange Blyde rivier Canyon :de op 2 na grootste Canyon van de wereld, Nr.1 Grand Canyon (VS) en Nr.2 de Fish River Canyon (Namibië). Hier waren de effecten van duizenden jaren natuurgeweld zichtbaar. Door het samenkomen van het rivieren de Treur en de Blyde (wat een namen ook) zijn hier hele mooie bijna perfect uitgesleten cirkels in de rivierstroming ontstaan met meerdere kleine watervallen.
Vanuit hier doorgereden naar een mooi uitzichtspunt waar je kilometers ver van je af kon kijken en uiteraard weer de Japanner uit kon hangen.
En als afsluiter van deze mooie route hebben we de Three Rondavels bezocht. 3 grote brokken rots midden in een mooi landschap waar je wederom kilometers van je af kon kijken.

De Panorama route zat erop,en nu gingen we op weg naar onze overnachtingsplek. Dit was nog ruim 1,5 uur rijden vanuit de Panorama route. De laatste 80km werd afgelegd op een pothole-en hellingrijke weg waarbij je vanaf het beginpunt van de weg, het eindpunt kon zien liggen, immer gerade aus dus..

Aangekomen bij de plaats van onze overnachting in Masorini . De 2 gezellige eigenaren, Sean & Margaret met een hoop beestjes. We zagen algauw de 4 honden die over het terrein liepen en zo nu en dan kwamen snuffelen of spontaan midden op ons terras op de rug gingen liggen, 4 poten in de lucht en ons aankijkend met die blik van: Nou, komt er nog wat van? Algauw kwam Margaret ons vertellen dat de Bushbabies over een uurtje op bezoek zouden komen bij het restaurant. En dat ook rond diezelfde tijd de waterbok zou komen. Wij onze lange broeken aangedaan aangezien het alweer ging schemeren en de temperatuur begon te dalen. Bij het restaurant zouden de bushbabies en de waterbok te zien zijn, dus wij gewapend met onze fototoestellen die kant op. Er zat nog een ander Nederlands gezin daar, zij waren al aan het kijken naar de (vrij tamme) waterbok die uit een voederbak aan het eten was. Ondertussen hield 1 hond in de gaten dat er uiteraard wat van dat eten overbleef voor hemzelf.

Ineens hoorden we het hoge gepiep van de aller pluizigste en schattigste beestjes van heel Zuid Afrika! De Bushbabies (nachaapies)met een zéér hoge aaibaarheidsfactor kwamen springend via de takken in een boompje terecht, wachtend tot de banenstukjes door Margaret zouden worden vastgezet. De ontzettende lieve en vooral pluizige beestjes kwamen stukjes banaan pakken en sprongen snel terug de boom in. Met de kleine handjes hielden ze het stukje banaan vast terwijl ze met de ontzettend grote ogen ondertussen al aan het kijken waren welk stukje ze daarna zouden gaan verorberen. Wat ontzettend schattig! Helaas was het moeilijk om deze beestjes goed op foto vast te leggen..

Maar het feestje was nog niet compleet zonder Mister Porcupine, een groot stekelvarken kwam met rechtopstaande stekels het terras opgehobbelt omdat ook hij iets lekker wilde hebben. De honden bleven toch elke keer nieuwsgierig naar dit beest en liepen er snuffelend op af, gevolg: dreigende houding van het stekelvarken: alle stekels rechtop en met zn rug naar de honden toe. De honden liepen weer weg en heet beestje liep naar Margaret. Zij had uiteraard voor hem ook een lekker stuk fruit. Sean klaagde al dat al het eten naar die beesten ging en hij maar moest kijken hoe hij zijn maaltje bij elkaar kreeg.

Dinsdag 12 augustus:

Deze keer een ochtendwandeling op een andere plaats, hier hebben we helaas niks gezien behalve 2 gezellige natte neuzen af en toe kwamen checken of wij nog niet verdwaald waren.

We bedankten Margaret en Sean voor de gastvrijheid en gingen op weg naar Hoedspruit. Hier lag het Endagered Species Center. Een opvangcentrum voor bedreigde diersoorten die vanwege afstoting, verwondingen, stropers e.d. niet direct terug konden keren naar de natuur. Hier kwamen we als eerste een aantal cheeta’s tegen, die in het zonnetje lagen. Vervolgens begon de rondrit per safari jeep door het park. Hier reden we onder andere de hokken in van cheeta’s, die al luierend opkeken wie er nu de rust kwam verstoren. Hier mooie foto’s kunnen maken en we vervolgden de rit naar de wilde honden. De 3 beesten kwamen nieuwsgierig aan de ingang van het hek staan, de jeep reed door de poort (over stroomdraden welteverstaan), de gids stapte snel uit en maakte het hek dicht zodat we verder konden rijden en weer mooie foto’s konden maken van deze speelse dieren. Tot 2 meter voor mijn gezicht bleven ze staan, ruikend en onderzoekend of wij iets eetbaars bij ons hadden. De route ging verder langs de zeer mooie konings-cheeta’s (cheeta’s met 2 recessieve genen waardoor de aparte print ontstaat). En een aantal hokken verder lagen 2 grote luie en volgevreten leeuwen. Zij waren afkomstig van een circus wat failliet was gegaan, en deze beesten dus had moeten verkopen. Op het eerste gezicht leken het 2 vrouwtjesleeuwen. Een van hen was veel forser gebouwd en een stuk groter dan de ander. De gids zei dat de grote leeuw een mannetje was, helaas diep gecastreerd en de klauwen waren weggehaald. Door het castreren daalde de testosteronproductie tot nul, waardoor er ook geen manen doorkwamen waardoor dus een vrouwelijk uiterlijk ontstond. In een ander hok lagen 2 mannetjesleeuwen bij elkaar en als laatste kwamen we terecht bij 2 onthoornde neushoorns. Wat een zielig gezicht. De 2 waren in een nabijgelegen wildpark verdoofd, de hoorn was weggehaald en vervolgens hadden de “stropers” een ontwakingsmiddel in de dieren gespoten waardoor ze langzaam weer bij kennis waren gekomen. Hoezo samenwerking met een veearts die wat extra centen wil verdienen?? Diep triest dat deze acties nog steeds dagelijks plaatsvinden.. De dieren zijn voor de rest van hun leven getraumatiseerd.
In de middag maakten pap en ik een tussenstop bij een piri piri restaurant waar we onze warme maaltijd voor die dag hebben gegeten, aangezien onze volgende overnachtingsplek in het Krugerpark niet bezit over stroom, gas of stromend water.

Rond 16:00u kwamen we aan bij het Krugerpark. Hier ingecheckt voor de overnachting en onze spullen opgehaald. Iedereen komt het park uit rijden en wij als een van de weinige reden er nog in, op weg naar Sable bird hide. Hier aangekomen nog netjes gewacht tot de laatste gasten weg waren gegaan, vervolgens hadden we de uitkijk hut tot onze eigen beschikking tot de volgende ochtend 06:00u. Het houten uitkijkhuisje was ingericht met 9 ingeklapte bedden, bankjes en tal van uitkijkraampjes waardoor je een goed zicht had op het meertje om eventuele dieren te spotten. Hier hebben we helaas niet veel dieren gezien maar wel gehoord. Op het eind van de avond toen pap en ik bij het vuur zaten onder een zeer heldere en mooie sterrenhemel, hoorden we gekraak van olifanten die door de struiken liepen. De leeuwen hoorden we heel zachtjes brullen, wat wilde zeggen dat ze zich minstens 5km verderop bevonden.


Woensdag 13 augustus:

De wekker was niet nodig de volgende morgen, aangezien om 05:00u de leeuwen aan de andere kant van het meer zaten en flink aan het brullen waren. Helaas waren ze niet te zien omdat het nog steeds donker was.. Tijd om op te staan, want de eerste gasten mochten om 06:00u weer het park in, en dan moest het huisje dus opgeruimd en leeg zijn.
Wij netjes onze spullen afgegeven bij de gate en weer terug het Krugerpark ingereden. Hier hadden we zo’n kleine 250 km te overbruggen voordat we bij Crocodile Gate waren. Een behoorlijke weg te gaan dus. Je mag op de verharde wegen maar 50 rijden, dus we zouden (als we nergens zouden stoppen) hier al 5 uur over doen. Het scheelt dan wel dat we om 07:00u al het park in waren gereden.

In het park weer beestjes gespot, helaas was er in het beginstuk (de eerste 175km) weinig te zien. Verder mooie foto’s kunnen maken van: een hele grote Baobab boom(denk aan de leeuwenkoning, waar die Rafiki in die grote dikke boom zit), sunbirds, grote trap, blauwbuikscharrelaar, senegal coucal, steenbokje (kleinste antilopesoort van zo’n 13kg met mooie lange wimpers), olifanten, struisvogel, nijlpaarden, zebra’s, buffels, vervet monkeys, bavianen, boomeekhoorntjes, neushoorns, glansspreeuwen, warthogs, kudu’s, giraffes, blue wildebeest, impala’s, verschillende ooievaars en tal van roofvogelsoorten (pap weet de namen), en duuzenden hornbills, daar stikte het van! Helaas zat er ook een versuft op de weg, waarschijnlijk aangereden door een auto. Dus ik (ja het mag niet) uit de auto gestapt, het beestje opgepakt en aan de kant van de weg in het gras gelegd. Ik kwam er zonder kleerscheuren vanaf en ben weer snel terug in de auto gestapt. Op weg naar ons huisje in Marloth Parc!

Foto's uploaden gaat helaas erg traag..dus er staat een kleine selectie op!