De laatse week!

Donderdag 14 augustus:

Deze morgen was net iets anders qua gespotte beesten dan de vorige morgens. Deze keer was het vrij stil, dus geen vogeltjes te spotten (behalve de doorsnee glansspreeuwen, grey-go-away-birds, Mozambique sijsjes, blue waxbills en de red & yellow billed hornbills). Dit was een ochtend waarop het grote wild besloot spontaan naar de rivier te trekken! De grote groep buffels (ruim 200)was weer gearriveerd om te komen drinken. Echter schrok de kudde van iets waardoor een grote stofwolk onstond, luid geloei te horen was en we zagen een rennende kudde die snel terugkwam uit de rivierbedding. Blijkbaar was er iets in de buurt, waar deze dieren niet blij mee waren maar we hebben niet kunnen ontdekken wat het nu was..

Na een tijdje geloerd te hebben naar deze beesten (net als de andere nieuwsgierige mensen) keerde de rust terug en liepen de buffels rustig te grazen en enkele exemplaren lagen voor de verandering in het gras op hun gemakje te herkauwen. Op zo’n 50 meter afstand kwam met grote, rustige passen een joekel van een olifant recht op de kudde afgelopen. De laatste 5 meter versnelde het kollossale dier en rende luid toeterend door de kudde heen, de buffels vormden snel een pad zodat de olifant door kon lopen.

Een stukje verderop lag de groep hippo’s lekker te chillen in het koude rivierwater en op de zandbank, enkele kleintjes huppelden vrolijk rond en gingen vervolgens gezellig tussen de tantes in liggen. Opeens kwamen 2 neushoorns (gelukkig wel intact deze keer) door het struikgewas gelopen, en ze banjerden rustig verder langs de rivier, no worries..
Pap en ik vonden dat het ondertussen tijd was om terug te keren naar de auto. Dus wij keerden ons weer om en liepen een stukje van de zojuist gelopen route terug tot we het rode blikje zagen staan. We zagen nog een keer de grote olifant en deze keer had meneer zin om een rustig grazende hippo, die nog aan de koude temperatuur van het water moest wennen, even lekker op te jagen zodat deze wel het water in moest springen. Je moet toch wat hè..

Tijdens de middag hebben pap en ik het voorbeeld van de hippo’s overgenomen, lekker luieren in de zon, af en toe door de tuin huppelen op zoek naar beesten, en weer lekker relaxen en genieten van het uitzicht.
Toen pap zijn maag begon te knorren, bedachten we dat we nog geen boodschappen hadden gedaan voor het avond eten. Mijn maag knorde nog niet, aangezien ik zojuist nog lekker had genoten van een zak chips. Pap kwam met het idee te gaan uit eten bij het restaurant van Marloth Park, genaamd Jabula lodge. Hier hebben we heerlijk gegeten, ik een kipsalade aangezien ik nog vol zat van de chips en chef pap (die eens niet hoefde te koken) een goede steak met salade, frietjes en peperroomsaus.
Bij terugkomst voor het huisje, stond pumba ons al op te wachten. Met een flinke jaap in zijn achterpoot kwam het dier dichterbij gestrompeld, ook hij had honger en wilde graag weer wat lekkers eten van chef Jan. (grasbrokken welteverstaan)

Vrijdag 15 augustus:

Weer vroeg uit de veren om te gaan wandelen langs het hek en de rivier. Hier hebben we deze keer wel veel vogels gespot, maar vooral exemplaren die we al eens vast hebben gelegd. We kwamen de oude Australische man weer tegen die zijn dagelijkse rondje liep. Hij vroeg of we nog iets bijzonders gezien hadden, aangezien we nog geen 100m langs het hek hadden gelopen, konden we hem helaas nergens mee verblijden. Oldie gaf aan dat verderop een leeuwin lag, en hij helaas ook nog niks noemenswaardigs had gespot. Did you see the leopards yesterday? Wij: leopards? Where? Bleek dus dat er gisteren 2 luipaarden aan de overkant van de rivier in een boom hadden gezeten, helaas.. Volgende keer misschien meer geluk?
Wij liepen rustig verder, we stopten, pap en ik speurden voor de zoveelste keer de rivierbedding af naar “iets”.. Maar helaas.. Ik wilde verder lopen tot pap zei dat ik moest stoppen: het had een paar centimeter gescheeld of ik had een knalgroene kameleon onder mijn schoen gehad. Het beestje liep twijfelend en schuddend verder richting het gras, terwijl zijn ene oog de grond afspeurde en zijn andere oog omhoog keek en ons in de gaten hield. Bij het gras aangekomen greep hij zich vast aan wat sprieten, en bleef mooi zitten zodat pap en ik goede foto’s konden maken. Ik verplaatste me, zodat ik het beestje beter kon bekijken en terwijl ik dat deed kwam de kameleon weer in beweging en klom in een lange grasspriet die zijn gewicht niet kon dragen. De spriet boog langzaam om, met de kameleon erin hangend, totdat deze mijn schoen raakte. De kameleon besloot zijn route rustig te vervolgen en klom met zijn grappige voetjes hoger op mijn schoen, tegen mijn onderbeen aan omhoog. Auw! Die beestjes hebben dus blijkbaar kleine klauwtjes om zich vast te grijpen. Pap snel wat foto’s en een filmpje gemaakt. De kameleon verloor zijn houvast en ging weer terug omlaag, via mijn schoen een groene struik in, waar hij perfect gecamoufleerd stil hing. Wat een apart en grappig beest.

Weer terug bij ons huisje, de sproeiers aangezet en het vogelvoer en fruit aangevuld voor onze gevederde vriendjes. In het begin van de vakantie waren dit 2 buulbuuls, nu zijn het intussen: 2 buulbuuls, 3 glansspreeuwen, een stuk of 12 wevertjes, 6 waxbills, de familie francolin en 1 brown hooded kingfisher. En daarna grote zus Ellebelle gebeld om te feliciteren!

Zaterdag 16 augustus:

Ready voor onze 2e (en tevens laatste) birdwalk, die elke 1e en 3e zaterdag van de maand gehouden wordt. Wij komen netjes iets voor 8u aanrijden, staan er 2 auto’s en geen mensen. Er was toch zeker birdwalk vandaag he? Ja, het was de 3e zaterdag van de maand. Pap en ik uitgestapt en alvast zelf op onderzoek uitgegaan. Toen kwam ik de plantenfreak weer tegen, hij gaf aan dat er weinig mensen op het park waren. De meeste mensen waren weg naar Jo-burg, Kruger of Durban. Wij waren dus met z’n 3en deze morgen. Enkele vogels gespot en ook weer wat geleerd over de plantjes die hier groeien. Een boom met een felgroene/gele bast, blijkt de Fevertree te heten. De Fevertree blijkt bijzonder omdat deze als enige boom ook fotosynthese uit kan voeren met de schors i.p.v. alleen met de groene bladeren (zoals ik het normaal netjes leer aan de ijverige kindjes in de klas). We werden tijdens de birdwalk verrast door iets wat we al lang niet meer gezien/gevoeld hadden, regen! Kleine miezerdruppeltjes welteverstaan, maar toch: regen.

In de middag niet veel ondernomen, aangezien het bewolkt en toch wel frisjes was (tegenover de 30 graden was het fris ja, het was nu 19 graden). Eventjes op en neer naar Malelane, tussen de lokale bevolking winkeltjes in en uit gelopen, begeleidt door harde Afrikaanse muziek die vanuit de vele grote boxen bij winkels te horen was. We zagen mensen in groepjes om de braaien heen staan, waar allemaal lekker vlees op lag te garen. We zagen vrouwen lopen, met vanalles en nogwat op hun hoofd gelegd, dan konden ze fijn lopen met vrije handen. Er stak een man over met 1 schoen aan, waar de andere schoen gebleven was, was voor ons een vraag en voor de man een weet. Doet me denken aan gisteren, toen kwamen we ook al een man tegen met maar 1 schoen aan, maar hij kon helaas niet anders omdat zijn andere voet omgeven was door een groot en dik gezwel, en daar absoluut geen schoen omheen paste…Pap en ik een hoop winkeltjes ingelopen, wat rondgesnuffeld op zoek naar souvenirtjes.

Vanaf 16:30u begon de stroom steeds uit te vallen, de stroomdraden zijn de regen blijkbaar niet meer gewend, welcome to Africa! Eerst viel de stroom steeds kort uit, maar nu terwijl ik aan het typen ben, blijft het toch wel erg lang donker (ondertussen al ruim 1 uur). Kaarsjes aan, en afwachten tot de stroom terug is. Hopelijk wel snel, want ik begin toch wel honger te krijgen, en we hebben hier een elektrische kookplaat.. Zoals mama op vakantie altijd zei: improviseren! Bevroren pizza dan maar? Het scheelt dat we nog chips, nootjes, chocolade, koekjes en nog meer lekkers hebben. En ook nog een echte gasbraai op het balkon! Dat improviseren komt dus wel goed ;)

Zondag 17 augustus:

Het ochtendprogramma bestond wederom uit lopen naast de hekken bij de rivier. Weer een aantal beestjes gespot. In de middag zijn we de auto ingestapt en richting Mozambique gereden, om eens te onderzoeken wat daar te ontdekken was. Nadat we Komatipoort gepasseerd waren, reden we verder richting de grens, die nog ruim 60km ver weg was. Op een gegeven moment stond een plaatsnaam aangegeven (weet helaas de naam niet meer), en pap en ik besloten van ons plan af te wijken, aangezien we toch niet de grens over wilden gaan. We sloegen af naar dat dorpje, dat zag er op het eerste gezicht nog best redelijk uit. Totdat de hoofdweg overging in een hobbelige modderweg (dankzij de vele regen) en we tussen de huisjes door reden. Tussen de normale woonhuizen (en deze waren met 8m2 groot te noemen) stonden ook veel niet afgewerkte huizen waar kleine kinderen een speelplaats van hadden gemaakt. Ze renden op blote voetjes, met een lege fles in de handen en speelden met een klein “balletje”. Overal hing de was buiten, de mensen zaten buiten voor het huis of hingen wat op straat. Er reden nog wel andere auto’s rond, dus we waren gelukkig niet de enigen, al hadden we wel bekijks met onze vreemde rode polo die niet tussen de afgedankte kadetten en andere auto’s pasten. Alhoewel..we zagen op een gegeven moment een dikke bmw bij een huisje staan, de auto was onderhand groter dan het huis..Vreemd.. Na een tijdje vonden we het welletjes geweest en wilden we huiswaarts keren, wat niet zo heel gemakkelijk vond aangezien de TomTom ons smalle straatjes in wilde sturen waar we met onze auto toch echt niet doorheen konden rijden.. Thuis aangekomen nog eventjes in het zonnetje gezeten en daarna rustig aan gedaan.

Maandag 18 augustus:

Weer een dagje naar het Krugerpark! Via crocodile bridge zijn we naar binnen gegaan. En we besloten om deze keer zoveel mogelijk de grote wegen te vermijden, aangezien onze ervaring was dat je op de buitenweggetjes meer beesten kon spotten. Dus de snelheid ging van 50 naar 30/40, en spotten maar! Deze keer zagen we de African fish eagles van dichterbij, dus gelijk vastgelegd! Tussendoor hebben we meerdere vogelobservatiehutjes gehad, waar o.a. hippo’s te zien waren, slangenhalsvogel, Pied kingfisher, grijze reiger, krokodil en een andere grote hagedis. Op de route nog meerdere grote roofvogels vastgelegd en impala’s, giraffen, kudu’s, zebra’s, kleine suïcide vogels die net op het nippertje de banden van onze auto konden ontwijken (en we reden slechts 30..?) Een yellow billed hornbill vloog bijna naar binnen bij het open raam van pap. Verder weer baboons gezien, de vervet monkeys, mongooses, duikertjes, steenbokjes, buffels, neushoorns en dat was het wel zo’n beetje!

Pap en ik besloten om bij het punt Skukuza even een stop te houden om wat te eten. Wij liepen daar rond, en er was helaas geen eettent te bekennen, alleen picknickplaatsen die vol zaten met allemaal zwarte schoolkindjes. Een groepje kinderen had het buikje al rond gegeten en renden vrolijk rond. Toen pap en ik langs kwamen lopen werden we hartelijk onthaald, “Hello, Hello!” roepend, ze probeerden ons zachtjes aan te raken en mijn hand stiekem even vast te pakken, wat een mupkes :)

De terugweg verliep werderom via buitenweggetjes, ofja zoveel mogelijk dan totdat we uit het park gingen bij Malelane gate. Vanuit hier de kortste route naar huis gepakt, via de zandweg (ter info voor mam: die gelukkig helemaal glad was gemaakt!). De planning was eigenlijk om weer bij Jabula lodge te gaan eten aangezien het de vorige keer erg goed bevallen was, dus pap wilde even checken of deze vandaag wel geopend zou zijn. Helaas, closed on Monday. Morgen dus Jabula lodge en vandaag een echte Dr. Oetker pizza. De giraffen zagen we trouwens een kleine 50 meter verderop sappige eucalyptusbladeren eten, en toen zagen we de pootafdrukken van die vriendelijke reuzen in de modder onder ons balkon, jammer we waren net te laat..

Dinsdag 19 augustus:

Op naar een plek die we nog niet gezien hebben in een straal van 150 km, Nelspruit! Volgens het boekje is deze stad niet echt een bezoek waard (weinig te beleven buiten winkeltjes en de botanische tuinen) maar toch wagen we het erop aangezien we alle andere steden al gezien hebben. De route gaat via de hoofdweg naar Nelspruit, welke helaas hevig wordt onderhouden. Dit wil zeggen, een gemiddelde wachttijd van 90 minuten voordat je je route kan vervolgen. En nu weten we ook waarom, de mensen die het zware werk doen, wisselen elkaar af waardoor het lijkt alsof in een groep van 10 man er slechts 1 werkt en de rest toekijkt om vervolgens weer af te wisselen. Terwijl we staan te wachten komen mensen voorbij de rij auto’s gelopen met van alles en nog wat: fruit, nootjes, koude blikjes cola, telefoonladers voor in de auto, zonnebrillen enz. Het wachten viel mee, na 15 minuten mochten we al door rijden!
Nelspruit zelf hebben we verkend door eerst “vertrouwd” bij de Mc drek een menu te eten. Na een goede bodem gelegd te hebben, reden we richting het centrum, waar enkele winkeltjes lagen. Ongeveer een uur hebben we hier rondgelopen nadat we weer richting auto keerden. Op de terugweg deze keer iets langer moeten wachten voordat we door mochten rijden bij het Stop-and-go systeem. Een klein half uurtje hebben we moeten wachten. De man voor ons was uitgestapt en pap en ik ook omdat we moesten wachten. Ondertussen begon de Afrikaan die voor ons stond, een praatje aan te knopen, waar we vandaan kwamen, hoe lang we bleven enz. Wij even met hem gepraat, ook over de vlucht etc. Hij kon zich niet voorstellen dat we in 10u tijd zowat aan de andere kant van de wereld waren, in een loodzwaar toetsel met een snelheid van ruim 900km/u. Hij had nog nooit gevlogen.. Maar zijn oom wel!

Bij thuiskomst weer even de relaxmodus aangezet, totdat het tijd werd om te gaan eten. Jabula lodge was de vorige keer zo goed bevallen, dat we nu weer gingen. Pap weer de lekkere steak met pepersaus en ik bestelde de kipschnitzel met (jullie raden het vast al..) champignonsaus, uiteraard bleven de champignons na de maaltijd mooi liggen. Na het eten nog lekker uitgebuikt onder het genot van een cola en rode wijn. Toen weer terug gereden naar het huisje en een complete banaan in het voederhuisje gelegd, eens kijken of de vleermuizen weer zouden komen. Met fototoestel gereed een aantal kiekjes kunnen maken van de pluizige vliegende zoogdieren, toen opeens de complete banaan meegenomen was. Tijd voor de volgende (en laatste) banaan, deze keer in stukjes zodat we iets langer konden kijken naar de vliegkunsten van deze vreemde beesten.

Woensdag 20 augustus:

Het laatste dagje in Marloth park is aangebroken. Onze laatste ochtendwandeling hielden we iets later dan normaal, aangezien we lekker rustig aan wilden doen. Wederom kwamen we oldie (hij blijkt Nick te heten) weer tegen. Hij is nog goed van geheugen want hij vroeg: enjoying your last day? Helaas was er niet veel te zien, en het was ook merkbaar warmer dan een aantal dagen geleden rond dit tijdstip. Vandaag is het dagje van rustig aan de spullen bij elkaar zoeken en inpakken, met tussenpozen uiteraard want nu kunnen we nog van het zonnetje genieten (rond de 30 graden). De pumba’s komen weer gezellig op bezoek en krijgen weer wat brokken om op te smikkelen. De olifanten lopen recht tegenover ons huisje naar de rivier toe, om te drinken en verse bladeren te eten. Het waren 3 grote olifanten, waarvan 1 heel duidelijk met zijn slurf in het kwadraat een mannetje bleek..

Verder is er weinig te melden op de laatste dag, aangezien we zo (het is nu bijna 14:15u) naar het winkeltje gaan voor de laatste week online te plaatsen, mét foto’s als we genoeg geduld hebben..

Morgenvroeg vertrekken we met de auto richting Jo-burg om daar weer over te stappen in het grote gevaarte wat ons naar Frankfurt zal vervoeren gedurende de nacht waarna we verwachten om vrijdagochtend aan te komen op Schiphol op Nederlandse bodem.

Groetjes Jan & Marlon!